Sunday, August 24, 2008

Caramoanon Is Me (Caramoanon Ini)

Because I'm one Bikolano, and Caramoanon at that, I am predisposed to write using our regional language, but somehow biased in favor of our Caramoanon vernacular tongue, in the name of our beloved patrimony. Please take note, " Mari na kamo sa www ...," instead of " Madya na kamo sa www ...." I am always raring to put into use our famous Caramoanon terminologies, like these: "hadaw, aw hade? hotodoy, tukam-ag, kagalpakan, orate," those are some cases in point, that when vocally heard, you will catch the peculiar twang spoken by indigenous Caramoanons.

I have works written in our dialect which I usually provide English translation. My idea in doing so, is not so much to readily facilitate the reading satisfaction of Americanized readers, but just a leisurely indulgence for personal amusement of how our native lingua franca would fare vis-a- vis the words spoken by progressive race of people.

I noticed that locals exerts lengthy expression and have limited vocabulary. In English, adjective words and synonyms are in abundance. Necessarily, they have wide optional facilities to find the exacting words to use. In that sense, what we have to explain lengthily, is a matter for them to mean fluently and swiftly. To put it bluntly, just look how tremendously thick is an English than Bicol dictionary, at which, even very hard to find on the shelves of most bookstores.

As time goes by, when I'm able to muster adequate articles that are products of my own brand of talkathon, I'll have them printed again as my second compilation, sourced from two blog sites, half of it earlier written at www. caramoan-kanvar.blogspot.com and from this currently advancing posts at www.kanvar.multiply.com.

When these are done, I will deliver the copies to those people who are close to my heart, share also to some people who are wanting to partake of the inspiration out of my tranquil delight, much better when these hard copies can reach far flung places and land into the hands of youngsters and oldies alike, who love to read literature in prose and poetry mood.

Most of all, these works in printed form, shall serve as documents of my memories, my facility to aid me in going back to my good old days, or youthful days, both ways are alike. Let the copy be a witness to my dreams and triumphant joys, a testimony of my great gratefulness, paying tribute and immortalizing in my thoughts - the people, who in one way or another, offered refuge and comfort to my humble self, them making my life easier under the sun.

And in the coming two or 3 decades time, this compilation will be most handy around maybe pesky toddlers and future grandchildren, as I narrate a documented slice of my life, rest I be assured, that their Grandpa is not inventing "tales of a horseman".

This might be an agreeable life for me, that of marking the signs of the times, no matter, maybe mundanely, but fulfilling to my own happiness.

Thanks for those who have inclination to feel alike in this journey of mine.

Saturday, August 23, 2008

In My Time (Sa Sakuyang Panahon)

I'd like to write on many things, more so of stories that entails a lot of imaginations. Mine or someone else stories, all the same.

I'd like to talk and sit down with idiosyncratic Caramoanons, who still have vivid memories of their ways and means of the times of their lives. To query, argue, use my intuition and trade concepts with them. I would like their testimonies to be a living witness that will serve as reflective mirrors for the new generation.

On the other hand, it is also my desire to write about anything else that are not too seriously mattering in our midst. I just want to savor the the memories of how we plunge into the river. Our menial chore of picking-up mollusk of elongated shells in knee deep waters and dive into deeper part where the rounded-spiral shells are found sticking beneath lime rocks. Go back to times of cutting classes just to be freely willy-nilly wanderer in the forest, gathering wild fruits and be pricked by certain kind of plants with their thorns. Review our misadventures, when we were chased in blitz by a swarm of angry bees, somebody slinged-shot their hive, we unceremoniously fled away, sliding on stony downhill.

There are so many other nostalgic thoughts, like schooling days in elementary, I can not forget the taste of Nutri-bun, a gigantic bread I have ever seen by that time. The hearty happy moments celebrating the Jr. & Senior Promenade in high school, and so with the continuing essays of every stages of my life, in my time.

Whatever comes to mind, I will write at any opportune time, the past, present and future times.

This endeavor of mine, gathering photographs and stories, are due to my personal whim of elevating these pieces of treasured memories into state of immortality, preserving them in the cyberspace library of unlimited capacities and possibilities.

These are really my earnest desires. To be equipped with sharp memories, accurate and honest to goodness telling of the times, wide and unlimited means of looking back.

But modesty aside, I submit to my mortality, not pretending to work on these with the sole encompassing use of my brain. It's due to the advent of modern information technology in my time; such dreams are on the way to come into reality. I am starting it now, drifting on these hi-tech generations, using this medium at www.kanvar.multiply.com


Friday, August 15, 2008

Ang Ulilang Araw ng Agosto 13 Sa Buhay Ko

Sa lahat ng Mga Bumati:

Ty sainyo. Buti pa kayo binati nyo ko. Kaya mula ngayon close na tayo, promise.

Kaya ganyan ang tono ko, kasi di ako binati ng ex-girlfriend ko, na ngayun ay Mrs. Co na.

Ganon pala ang pakiramdam ng nagdaramdam na hindi mabati lalo na ng taong araw-araw mong kasama sa bahay. Naisip ko na marahil yan ang kabayaran nung mga araw na hindi ko rin sya nabati. Nung isang taon na bertday nya, sinita nya pa ko, bakit di ko man lang daw na-alala ang kaarawan nya. Buti na lang mabilis naman akong nakasagot, "ikaw naman, pano ko maaalala na bertday mo na naman eh para ka kasing di tumatanda eh." "kunsabagay nga naman ..." ang sagot nya.

Nitong Mayo lang, pagkagising ko sa umaga, panay ang bati ng mga anak ko sa kanya:" hapi maders day mama ... hapi-hapi maders day," sabay halik pa. Wala lang sakin yun, kaya ayun, nagtampo na naman. Syemps dedepensa ako. "Bakit naman kita babatiin eh di naman ikaw ang Nanay ko, sana kung me Hapi Wifey Day." Talaga namang wala pang official holiday ang Wife Day o kaya Husband Day di ba? Tama ako dun di ba?

Ngayun ang malaking katanungan ko ay kung bakit di nya ko binati nitong bertday ko. Gumaganti lang kaya sya sakin? Ano sa palagay nyo?

Thursday, August 14, 2008

Caramoanon Ini

Komo saro akong Bikolano y Caramoanon, pinahahalagahan kong magsurat sa lengguaheng bikolnon, alagad mas apil na garamiton ko an bernakulong Caramoanon, por sobre sa pansadiring amor sa ginikanan. Notisyaha tabi, " Mari na kamo sa www ...," kuta na " Madya na kamo sa www ...." Halat ko na may pagkalangkag, na magamit an mga pamosong terminong Caramoanon, arog kan: hadaw, aw hade? hotodoy, tukam-ag, kagalpakan, orate, mga nagkapirang halimbawa na kung madadangog bilang tataramon, madadakop mo an pagiging bokales kan mga yanong Caramoanon.

May mga binikol akong obra na linalapatan ko nin interpretasyon sa English. An tuyo ko bako man na gayo para sa lamenting kasabutan kan mga parabasang Amerikano, kundi sarong kalingaan sana na mapagbana-bana an tumparan kan nitibong lengguahe kumpara sa tataramon kan mga tawo sa mauswag na rasa. Napag-adalan ko na haralawig an satuyang tataramon asin limitado an bukabolaryo. Sa English, bastante ang adyiktibo asin mga tataramon na may pararehas o magkakaagid na pakahulugan. Despues, mahiwas an saindang pasilidad na mapagpipilian nin mga tumbok na bukadura. An siste, garong pi-sarong agi sana an satuyang haralawig na paliwanag. Sa madaling sabi, hilinga ta hamak na mas mahib-og an diksyunaryong English itumpar man sa diksyunaryong Bikolnon na a-puersa pa nganing manuparan sa mga tindahan nin mga libro.

Sa mga masunod pang aldaw, matapos makatipon pa nin mga artikulong bunga kan sakong sadiring patara-tara, ipapa-imprenta ko man giraray bilang ika-duwang libreto, na gikan sa duwang blog sites: an kabanga gugunuon sa naamay nang naisurat sa www.caramoan-kanvar.blogspot.com asin digdi sa nag-aabanteng www.kanvar.multiply.com.

Pagkatapos kaini, ihahatod ko an mga kopya sa mga tawong napupusuan ko, ipapa-abot sa mga tawong naghahanap nin inspirasyon na makakua nin heras sa sakuyang toninong na kaogmahan, mas logod pa kung makalakop sa mga puerang lugar na may mga hubenes o gurangan man, na namomoot magbasa nin literatura na tonong prosa asin poeta.

Orog sa gabos, an imprentadong kopyada, magsiserbing sarong dokumento kan sakuyang mga recuerdos, pasilidad sa pagsalingoy sa maogma asin baragsik pang panahon, testigo kan sakuyang pangatorogan, kaogmahan, testimonya kan sakong dakulang pasasalamat, pag-umaw asin pagromdom sa mga tawong nagmakolog sa sakuyang kaabahan sa kinab-an.

Sa mag-aboton na duwa o tolo pang dekada, an mga libretong ini an sakuyang magiging kapot-kapot sa tahaw kan naghisdol nang mga kaakian asin kamakuapoan, isasalaysay ko an dokumentadong parte kan buhay ko, para mas dai lamang masahotan na an saindang Lolo, naghahaman nin "kwentong kutsero".

Ini gayod an oyon kan buhay ko, an itala an mga senyales kan panahon, dai man gayong katoyohan, alagad sulit man sa sakuyang kaogmahan.

Salamat sa gabos na may pakidumamay sa byahe kong ini.

Wednesday, August 13, 2008

Sa Sakuyang Panahon

Kadakol akong gustong isurat, mga istorya asin pangyayaring huhugoton pa sa alintataw. Magsakuya o sa ibang tawo pa man.

Gusto kong makipag-ulay sa mga suanoy na Caramoanon na matandaon asin dai nalilingaw sa mga naging akto kan saindang panahon. Maghapot, maki-regatsaran, maghimate, makipagribayan nin mga konsepto. Gusto kong an saindang mga testimonyas maging testigo asin panalmingan kan makabag-ong henerasyon.

Sa sarong banda, gusto ko man isurat maski mga bagay-bagay na bako man na gayong seryoso. Gusto ko sanang giromdomon an panahon nin paglabto sa salog. An pamisipis sa patohod na tubig asin pagrirop sa tibayong na nakakupo sa irarom kan gapo na horohararom o parting libtong. Balikan an mga aldaw nin paglook sa eskwela tanganing makapamayawas sa kadlagan, magpodo nin korombot, matunok nin layas na awot na turog-turog. Repasohon an adbenturyang nangyari, kan rubo-rubo kaming linibon nin maiisog na sugod, kawasa tinirador an saindang harong, daing hutahot an samuyang karabukab padausdos sa katarangtangan na bulod.

Kadakol pa an mga agi-agi na makapung-aw na paghorop-horopon, arog sa panahon nin pag-eskwela sa elementarya - dai ko malingwan an nutri-bun, an pinakadakulang tinapay na naheling ko kan mga panahon. An pinakamaogmang selebraysyon kan Jr. & Sr. Prom Night kan High School, asin iba pang mga tunay na salaysay kan lambang hagyanan nin buhay sa sakuyang panahon. Miski ano na sanang masayunan, isusurat ko, an karaan, mag presentamente o puturo man.

Inihong sakuyang paghingoha na tiriponon an mga ladawan asin mga estorya, nin huli sa kamaw-utan ko na ipamugtak an mga nasambit na mga restos de recuerdos sa imortal na estado, sa paagi nin pagsang-at kaining mga obras sa internet library kan kalawakan na daing kasagkuran.

Ini nanggad an sakuyang odok sa boot na pagmaw-ot. An magkaigwa nin matarom na memorya, sierto asin bakong basang-basang na pagtantos sa panahon, mahiwas asin daing kasangkuran na pagromdom. Alagad, aminado man na dai akong kabateran, para ako-un na an gabos kaya kong mahimo sa paggamit sana kan sadiring hotok. Nin huli sa makabag-ong teknolohiya sa komunikasyon, magkakaigwa nin katuparan an sakuyang kamaw-otan. Nagpupuon na ako ngunyan, sa pagpapatianod sa modernong panahon, digdi sa behikulo kong www.kanvar.multiply.com.